KLERYKALIZM – ŚMIERĆ RELIGII

Dlaczego religie naturalne przegrywały z monoteizmem? Przemoc to nie jedyne wyjaśnienie. Stosowanie nagiej siły jest kosztowne ekonomiczne i politycznie. Dlatego musi trwać jak najkrócej. Na dłuższą metę potrzebna jest „miękka siła”, czyli atrakcyjność kulturowa, nie wodzowie i zdobywcy, tylko sympatyczni, inteligentni ludzie, którzy zaproponują porywające wizje, proste odpowiedzi na fundamentalne pytania i podeprą te odpowiedzi osobistym przykładem.
Mamy w historii co najmniej dwa przypadki kiedy monoteizm okazał się atrakcyjniejszy kulturowo od politeizmu i zwyciężył go moralnie, a nie przemocą. To przykłady Zaratustry i świętego Augustyna. Oba mają wspólny mianownik – ówczesny politeizm stał się chaosem – niczego nie porządkował, nie wyjaśniał, nie zaprowadzał Ładu. W zamian stał się targowiskiem rytuałów, jałowych magicznych zaklęć, obsesyjnej drobiazgowości i czystości rytualnej – bagnem klerykalizmu, mówiąc krótko. Forma przerosła treść. I wtedy przychodził człowiek, który proponował coś prostego, czystego i pięknego. Od razu przyłączali się do niego inni, którzy mieli dość tego duchowego śmietnika. Razem zaczynali budować ład, który stawał się też przydatny dla władzy, także potrzebującej porządku w państwie. Moralna atrakcja stawała się więc obowiązkiem, potem przymusem i znów zaczynała się drobiazgowość rytuałów oraz kolejny upadek moralny.
Tym co za każdym razem powoduje regres religii, obojętnie, czy to politeistycznej, czy monoteistycznej, jest wyalienowana i arogancka warstwa kleru, żrącego się o swoje partykularne interesy i z tego powodu nie zdolna zaproponować ludziom głębi duchowości, a jedynie nużące szczególarstwo rytuałów, oczywiście płatnych i coraz bardziej „co łaska”. A osobisty przykład życia kapłanów staje w radykalnej sprzeczności z tym co głoszą. Wreszcie nie można już patrzeć na tych zblazowanych dupków i wtedy przychodzi prorok lub reformator… I tak w kółko, chociaż to nie jest akurat ten wielki Kołowrót świata, którego byśmy pragnęli.
Z kronik wynika, że klerykalizm miał się dobrze także i u Słowian Połabskich. Tam też drobiazgowość rytuałów była doprowadzana do absurdu, czego przykładem żerca sprzątający chram na wstrzymanym oddechu, żeby wydychanym powietrzem nie skazić posągu boga. To jest, nawiasem mówiąc, idea zaratusztriańska, pochodząca z epoki kiedy z kolei zaratustrianizm popadł już w chorobliwy, puryfikacyjny klerykalizm i w tej postaci docierał na Słowiańszczyznę za pośrednictwem Sarmatów.
Źródłem zła jest więc wyalienowana warstwa kleru, zajmującego się przede wszystkim własnymi interesami oraz grą o władzę i wpływy.
Niestety, my w rodzimowierstwie już to mamy, co prawda w postaci miniaturowej, ale całkiem dobrze wykształconej. Mamy już własny kler – cynicznych, wyrachowanych typów, celebrujących prywatę i nepotyzm zamiast rodzimej duchowości. Tylko kilku co prawda, ale to w zupełności wystarczy aby rozłożyć moralnie tak niewielkie środowisko jak nasze.
Dwoma starymi związkami wyznaniowymi RKP i RW trzęsie dwóch odrażających staruchów – Mazur i Potrzebowski. Nowym związkiem Rodem bawi się i używa go sobie cyniczny kabotyn Gilis. Ci ludzie mogą zagwarantować Wam tylko jedno – że wielka przygoda z powrotem Polaków do wiary rodzimej skończy się zanim się dobrze zaczęła. Konkretnie, skończy się razem z nimi, bo po nich nikomu już nie będzie się chciało serio angażować duchowo w wiarę rodzimą. W zamian będzie można wyszarpnąć jakiś szmal z imprez komercyjnych, jakieś dotacje, diabli wiedzą skąd, jakieś tłuste polityczne układziki, dojścia i tym się nasz kler zajmie, potem działkując się łupami „w gronie przyjaciół i sług” (cytat dla oczytanych).
W tych warunkach Kościół już wcale nie będzie musiał nas zwalczać, ani dyskryminować. Wystarczy, że przyślą nam sympatycznego, wygadanego, szczerze uduchowionego ewangelizatora, a sami do niego przylgniecie… I będzie po herbacie na następne 1000 lat!
Dlatego żadnej centralizacji! Żadnej polityki, ani ideologii zmierzającej do zdobycia władzy lub popierania jakiejś władzy w zamian za korzyści. Mają być Kręgi, Święte Gaje i Święty Ogień. Bogowie, duchy Przodków i Wy! Owszem, gdzieś obok powinien stać żerca lub żerczyni, ale ich rękach ma być tylko róg z miodem, chleb i kołacz. Żadnych pieczątek, żadnych kont, żadnej władzy korporacyjnej! Administrowaniem, jak trzeba, niech się zajmie kto inny, ale w żadnym wypadku nie kapłan! Inaczej to się znów skończy zasyfiałym bagnem klerykalizmu, od którego przecież próbujecie uciec.
Sława!
(Fot. Zniszczona piorunem wieża kościoła w Baltimore 29.03.2020 r.)